ارزیابی درون گروهی بخش پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی سمنان در سال ۱۳۸۱

مقدمه: ارزیابی درونی گروه های آمـوزشی پزشکی از جایگاه خاصی برخوردار است. بخش پزشکی اجتماعی نیز به عنوان یک گروه آموزشی با رسالت تربیت دانشجویان کارآمد و با دیدی جامعه نگر از این امــر مستثنی نمی باشد. این تحقیق برای تعیین بازده فعالیت های آموزشی و غیرآموزشی و سنجش میزان مطلوبیت عوامل مؤثر بر آنها و نیز اقدامات لازم جهت بهبودی فعالیت های گروه، اهمیت دارد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر در سال 1381 با استفاده از الگوی اعتباربخشی و طبقه بندی گورمن انجام شد. عوامل مورد ارزیابی عبارت بودند از: مدیرگروه، اعضای هیأت علمی، عرصه ها، وسایل و تجهیزات. اطلاعات از طریق پرسش نامه ها و چک لیست ها جمع آوری و سپس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در مجموع، بیش از 600 ملاک با ویژگی های متعدد ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج ارزیابی نشان داد که وضعیت مدیرگروه با امتیاز 54/2 رتبه رضایت بخش بود. هیأت علمی از نظر فعالیت های علمی ـ پژوهشی با امتیاز 02/2 و ارتباط با سایر مراکز علمی با امتیاز 2 رتبه مرزی و از نظر سابقه آموزشی و رشته تخصصی، الگوی رفتاری، مشاغل اجرائی و نحوه حضور در واحدهای دانشگاهی، رتبه بسیار قوی را احراز نمودند. نظرات دانشجویان در مورد اعضاء هیأت علمی و ارائه دروس تئوری رتبه خوب، در مورد کارآموزی و کارورزی رتبه بیش از رضایت بخش تا قوی، متغیر بوده است. بیشترین کمبود، وسایل و تجهیزات در مراکز بهداشتی درمانی روستائی و مناسب ترین وسایل، فنی و اداری موجود در محل استراحت دانشجویان کارورز مشاهده شده است. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد که اعضای هیأت علمی گروه پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی سمنان در زمینه فعالیت های علمی- پژوهشی و ارتباط با سایر مراکز علمی، نیاز به فعالیت بیشتری دارند؛ هرچند در بسیاری از ملاک ها از وضعیت مطلوبی برخوردارند. هم چنین گروه از نظر تجهیزات مورد نیاز جهت بهبود فعالیت های آموزشی به حمایت بیشتر مسئولین دانشگاه نیازمند می باشد.